Muchówki z rodziny grzybiarkowatych w bursztynie bałtyckim

Muchówki z rodziny grzybiarkowatych (Mycetophilidae) często występują wśród inkluzji w bursztynie bałtyckim. Jest to związanne z ich trybem życia, niezmiennym od epoki eocenu (ok. 40 mln lat temu), kiedy Europę północną porastały wilgotne lasy sączące żywicę, która w wyniku późniejszej fosylizacji stała się bursztynem bałtyckim. Grzybiarkowate to małe muchówki (2-5 mm), których larwy często rozwijają się w grzybach, powodując ich „robaczywienie”. Są spotykane w dużych ilościach, nad ściółką wilgotnych lasów. W takich lasach żyli też przedstawiciele tej rodziny w eocenie.

Grzybiarki bursztynu bałtyckiego są opracowywane w rozprawie doktorskiej mgr Agnieszki Klimont (promotor: dr hab. Ewa Krzemińska), która skupiła się na rodzaju Ectepesthoneura. Okazy zatopione w bursztynie są często tak doskonale zachowane, że pozwalają na badanie szczegółów porównywalnych z owadami współczesnymi. Na tych samych cechach opiera się więc systematyka muchówek kopalnych oraz współczesnych. Pozwoli to porównać grzybiarki sprzed 40 mln lat z dzisiejszymi, a w dalszej konsekwencji ująć je we wspólne drzewo filogenetyczne. Cechy diagnostyczne dla rodzajów i gatunków to m. in.: użyłkowanie skrzydła, kształt segmentów czułków, kolce i ostrogi na nogach, owłosienie tułowia, i aparaty genitalne samców. Poniższe zdjęcia pokazują w jak dobrym stanie mogą zostać zachowane struktury anatomiczne: